از سال 1388 مقالات اقتصادی او در نشریاتی از قبیل «مهرنامه»، «تجارت فردا»، «دنیای اقتصاد» و «جهان اقتصاد» منتشر شدهاند. تحصیلات او در حوزههای مهندسی نفت و مدیریت بوده و او از اواخر دهه 1380 در صنعت انرژی و از اوایل 1400 در صنعت مشاوره مدیریت فعالیت داشته است. از سال 1395 داستان کوتاه مینویسد. عمده روایتهای داستانهای او در فضای معاصر ایران، عمدتاً تهران و بعضاً جنوب یا شمال ایران، میگذرند؛ روایتهایی که حادثهای ظاهراً کوچک یا گذرا را دستمایه میکنند تا شکافی به درون روان و زیست فردی و اجتماعی شخصیتها بگشایند. داستانها عمدتاً با نگاهی مینیمال نگاشته شدهاند و اغلب بی آنکه به یک نقطه اوج و گرهگشایی کلاسیک برسند، پایانی نسبتاً باز برای مکاشفه و بازاندیشی را در اختیار خواننده میگذارند. زبان کتاب ترکیبی است از لحن محاورهای و روایت موجز؛ و مکانها – از کوچههای تهران و آبادان تا یک دکل نفتی در خلیج فارس یا هتلی در عمان – نه صرفاً پسزمینه، که بخشی از هویت راویان و شخصیتها هستند. خداحافظ مندلیف اثری است دربارۀ انسانهای ایران معاصر که در موقعیتهای بهظاهر عادی زندگی میکنند و زیر پوستشان ترس، امید، و میل به رهایی جریان دارد.
لم دادهایم روی تخت چوبی داخل تراس بزرگ طبقهی دوم خانه. تکیه دادهایم به پشتی قرمز با حاشیههای رنگی. پاییز رسیده. از آسمان سیل میآید. شاخههای اوکالیپتوسِ توی حیاط میرقصند. آب بهمنشیر بالا آمده. بوی سیگار پوریا پیچیده و مخلوط شده با نم هوا. همه را با هم یکجا میبلعم توی ریه.
